۲)پیشنهاد خوب تر: حالا وقت آن است که برای بستن پرونده ی زمانه، یک فراخوانی از سوی یک مرجع موجه برای گردهمایی تمامی نویسندگان و تولیدکنندگان و کارمندان زمانه بعمل آید تا از مهدی جامی بعنوان باغبان باغستان زمانه تقدیر شود، تا قدردانی سنتی شود در زمانه ی مدرن ما.
فراخوان میتواند به این دو منظور تشکیل شود:
الف- قدردانی از زحمات مهدی جامی در طول دو سال و اندی، از دوران بارداری تا تولد و قد کشیدن زمانه…که قدردانی بزرگترین ارزش والای انسانی است که اگر نباشد ما بزرگ نخواهیم شد و میوه ی زندگی و وجودمان ابتر خواهد ماند. بگذار همه بفهمند که زمانه یک نهاد ارزشی است و طعم خوش سیب را میفهمد.
ب- تهیه و قرائت گزارشی از عملکرد جامی در طول دو سال گذشته از نقطه ی صفر تا اوج.
در کنار این گردهمایی میتوان از طریق اینترنت در یک سایت گفتگوی عمومی ( مثلا در پالتاک) اتاقی را بصورت آن لاین و آف لاین برقرار کرد تا دیگران نیز مراتب قدردانی و یا نظرات خود را مطرح کنند.
من فکر کنم این کار باید به همت و دعوت بزرگانی همچون معروفی، شهرنوش پارسی پور و اعضای ثابت و پاره وقت ، و بالاخره تمامی دست اندرکاران زمانه و در صورت صلاحدید از سوی بورد زمانه صورت پذیرد. بیشتر از همه اکنون، بورد زمانه به قدردانی از باغبان زمانه نیاز دارد. وگرنه مسلما اهل معرفت قدر و منزلت جامی را در راه اندازی و باروری یک رسانه ی بدیع و فراگیر و تاثیرگذار نمی توانند منکر شوند.
القصه: قدر زر زرگر شناسد، قدر گوهر گوهری.
از وبلاگ ماهگون
البته عباس خان دارد این را به نام خود تمام می کند و می فرماید « من » از بورد خواستم که از جامی تجلیل کنند ……
مهرنوش گرامي!
آن‌چه مهم است نفس قدرداني و احترام و حرمت قائل شدن براي خالق و خلوق.
آن‌چه مهم است اعتنا به مخاطبين و توجه( و نه الزاما پيروي) به خواست آنهاست.
آن‌چه مهم است قرباني نشدن اعتبار و تشخص زمانه‌اي است كه به خون جگر و معرفت و زايش و پروراندن و شكوفايي آن به مديريت جامي و همراهي ديگران خلق شده‌است.
وگرنه هميشه همين نويسندگان و سرمايه‌ها و مديرها بوده‌اند اما يكبار زمانه زمانه ميشود.
آن چه مهم است اين است كه زمانه به سعي سنگ اندازان راديو فردا نشود.
…و آن چه مهم است اين است كه يكبار هم كه شده نوشدارو را قبل از مرگ سهراب به مقصد برسانيم.
اميدوارم اگر قدرداني ميشو تنها براي ثبت در تاريخ نباشد بلكه با شركت فعال مخابين راجع به تداوم مديريت جامي نيز راي گيري شود.
نتيجه مهم نيست، بلكه انصاف مهم است و باور عمومي به اين‌كه يكبار هم كه شده بايد به اين لوپ سربريدن انسان و تطهير خود با بريدن سر گوسفند قرباني خاتمه داد.
مهرنوش گرامي!
آن‌چه مهم است نفس قدرداني و احترام و حرمت قائل شدن براي خالق و مخلوق است.
آن‌چه مهم است اعتنا به مخاطبين و توجه( و نه الزاما پيروي) به خواست آنهاست.
آن‌چه مهم است قرباني نشدن اعتبار و تشخص زمانه‌اي است كه به خون جگر و معرفت و نوآوري و هوش و زايش و پروراندن و شكوفايي آن به مديريت جامي و همراهي ديگران خلق شده‌است.
وگرنه هميشه همين نويسندگان و سرمايه‌ها و مديرها بوده‌اند اما يكبار زمانه زمانه ميشود.
آن چه مهم است اين است كه زمانه به سعي سنگ اندازان راديو فردا نشود.
…و آن چه مهم است اين است كه يكبار هم كه شده نوشدارو را قبل از مرگ سهراب به مقصد برسانيم.
اميدوارم اگر قدرداني ميشود تنها براي مانور تقديركنندگان و ثبت در تاريخ نباشد بلكه با شركت فعال مخاطبين راجع به تداوم مديريت جامي نيز راي گيري شود.
نتيجه مهم نيست، بلكه انصاف مهم است و باور عمومي به اين‌كه يكبار هم كه شده بايد به اين لوپ سربريدن انسان و تطهير خود با بريدن سر گوسفند قرباني خاتمه داد.